80-ih godina arhitektonska se je publicistika u značajnoj mjeri bavila fenomenom “crvenog Beča” – sinonimom za intenzivnu socijalnu i građevinsku aktivnost koju je provodila socijaldemokratska vlada grada Beča između 1919. i 1934. godine. Nije na odmet, osobito u današnje vrijeme sveopće redukcije socijalnih poticaja, podsjetiti da je u tom razdoblju izgrađeno 65 000 komunalnih stanova, najveći broj u tzv. “stambenim dvorovima” (Wohnhöfe). Za bečku gradsku općinu tada su radili arhitekti kao što su: Karl Ehn, Hugo Gessner, Josef Hoffmann, Josef Frank, Margarethe Schütte, a Adolf Loos bio je direktor Ureda za gradnju naselja.